Redenaarskunst bij Obama's inauguratie

Ik miste net zijn hand op de Lincoln bijbel, maar voor de speech was ik op tijd. Mooi, vond ik, maar ik hoefde dit keer niet te huilen. Geen brok in mijn keel, wel vond ik zijn rede very impressive. Kan Bush een puntje aan zuigen. Balkenende trouwens ook. Daarna kwam een dichteres die wat stuntelig klonk na de Obama speech. En daarna een dominee. Prachtig, wat kon die man mooi vertellen. Schitterende beeldspraak, een zangerige toon. Heerlijk om naar te luisteren, haast nog mooier, en zeker ontroerender dan de speech van Obama. Weer wat later werden er wat oudere Afro-Americans geinterviewd en tot mijn verbazing hanteerden ze hetzelfde zangerige, met beeldspraak doorspekte jargon. Waarom doen Nederlanders dat niet meer? Hebben ze het eigenlijk wel gekund? En waar zouden die Amerikanen dat geleerd hebben? In de kerk? Als dat zo is, zou ik ook wel de preken in hun kerk willen horen. Niet om bekeerd te worden, maar gewoon, om te genieten van mooi, rijk taalgebruik. Een wereld van verschil met de saaie en harkerige Nlse preken die ik me van vroeger kan herinneren. Vanmorgen moest ik mezelf uit bed slepen, want P. en ik hebben tot diep in de nacht zitten kijken naar alles wat er rond de Obama inauguratie te zien was.