Radio

Wat is dat?
- Een radio.
Kun je die dan ook buiten je auto hebben?

Gesprek met 8-jaar in het iTunes/iPhone tijdperk.

Menselijke Mierenhoop

Van veraf lijken we met z'n allen net op een mierenhoop, maar iets dichterbij zien we eruit als legosteenstjes of een vuilnishoop.

Redenaarskunst bij Obama's inauguratie

Ik miste net zijn hand op de Lincoln bijbel, maar voor de speech was ik op tijd. Mooi, vond ik, maar ik hoefde dit keer niet te huilen. Geen brok in mijn keel, wel vond ik zijn rede very impressive. Kan Bush een puntje aan zuigen. Balkenende trouwens ook. Daarna kwam een dichteres die wat stuntelig klonk na de Obama speech. En daarna een dominee. Prachtig, wat kon die man mooi vertellen. Schitterende beeldspraak, een zangerige toon. Heerlijk om naar te luisteren, haast nog mooier, en zeker ontroerender dan de speech van Obama. Weer wat later werden er wat oudere Afro-Americans geinterviewd en tot mijn verbazing hanteerden ze hetzelfde zangerige, met beeldspraak doorspekte jargon. Waarom doen Nederlanders dat niet meer? Hebben ze het eigenlijk wel gekund? En waar zouden die Amerikanen dat geleerd hebben? In de kerk? Als dat zo is, zou ik ook wel de preken in hun kerk willen horen. Niet om bekeerd te worden, maar gewoon, om te genieten van mooi, rijk taalgebruik. Een wereld van verschil met de saaie en harkerige Nlse preken die ik me van vroeger kan herinneren. Vanmorgen moest ik mezelf uit bed slepen, want P. en ik hebben tot diep in de nacht zitten kijken naar alles wat er rond de Obama inauguratie te zien was.

Welke bands komen uit Las Vegas?

(vervolg vorig blog)

- Klinkt wel Scandinavisch, Ingrid Michaelson.
- Kan zijn, misschien haar voorouders, zij komt gewoon uit Amerika, staat hier. Uit New York. En Ray LaMontagne komt uit Maine, vlakbij waar we woonden. En de Killers komen uit Vegas.
- Echt waar?
- Ja.
- Kun je opgroeien in Vegas?
- Blijkbaar.
- Goh. Las Vegas is voor mij vooral gokken, sex en nog meer gokken en verder bloedhete woestijn. Als gezinsstad kan ik me er gewoon niets bij voorstellen. Als band treed je er op, maar je komt er niet vandaan. Ken jij andere bands die uit Vegas komen?
- Nee, ik geloof van niet.
- U?

River Mix

Al een half jaar alweer zijn we weg uit de VS. Gelukkig gaan we volgende maand een weekje terug om vrienden op te zoeken en te skien. En verder houden we contact via ons favoriete radiostation The River. Ik had er al eerder over geblogd, want het is fantastische muziek die de New Englandse DJ's draaien, niet de oude meuk die de BBC vooral draait en zonder al dat gewauwel tussen de songs door, waar radiozenders in NL maar ook in de UK ernstig onder lijden. Niet dat ik daar veel last van heb. P. maakt iedere maand een nieuwe playlist van River Top Songs, die ik dan weer grijsdraai via mijn i-phone.

Van het weekend vergeleken we onze favoriete songs eens met de lijstjes in de Oor, Q en Rollling Stone. De baardige Fleet Foxes staan daarin terecht hoog genoteerd, maar eigenlijk waren ze vrij snel weer uit mijn favorieten verdwenen. Death Cab for Cutie kan ik daarentegen wel blijven draaien, maar die vind je dan gek genoeg niet terug in de lijstjes van de bladen. Of de muziek van de ook al met retro seventies gezichtsbegroeiing uitgedoste Ray LaMontagne. Absoluut prachtige muziek van een heel ander kaliber. Of de Nana Moskouri look a like - echt de sixties en seventies looks zijn back - Ingrid Michaelson. Ook geweldig. En zo zijn er nog veel meer bands op te noemen. Maar allemaal nauwelijks terug te vinden in de lijstjes van de heren bladenmakers. Overigens gek eigenlijk, het zijn blijkbaar altijd mannen die muzieklijstjes maken.

Plane Crash on the river Hudson - NewYork

Het blijven ongelooflijke beelden. De vliegtuig crash in de rivier de Hudson met de wolkenkrabbers van Manhattan op de achtergrond. Vooral de Coast Guard Video of the Plane Crash is amazing en dan om je verder te verbazen ook nog dat filmpje van de New York Times. Die piloot is een held.

Van exhibitionisme en ritmisch gekraak

Achterin de tuin was het behoorlijk licht. Het bleek de sfeerverlichting te zijn van een ons onbekende buurman. Hij waande zich ongetwijfeld onbespied, want wie loopt er nou rond mindernacht in de vrieskou achterin de tuin? Alleen hondenbezitters snappen dat denk ik. Terwijl de hond rondsnuffelde keken wij naar de man. Niet omdat we dat perse wilden, maar omdat hij ons zo de gelegenheid gaf. Met zijn gordijnen open, hing hij lui op zijn bank. Zijn mega-felle tl-lampen maakten het hem onmogelijk ons te zien. Zijn buik naar voren, in wit hemd gestoken, starend naar links, naar wat waarschijnlijk zijn tv was. Gniffelend keken we naar hem, totdat we plotseling een vreemd geluid hoorden. Nee, het was geen beest, het klonk als ritmisch gekraak. Net toen we ons afvroegen of onze andere achterburen lekker wild bezig waren in bed, zagen we een lichtje. Het ging ritmisch op en neer. Toen drong het tot ons door: er werd niet fijn gevreeën maar krankzinnig trampoline gesprongen. En dat om 12 uur 's avonds in de vrieskou. Zou onze onzichtbare neighbour ook een hond hebben? En om de verveling te doden zich een beetje warmspringen op de trampoline? Neuh, dan hadden de honden wel naar elkaar geblaft. Ritmisch zagen we het zaklamplichtje op en neer gaan door de heg, begeleid door gekraak in eenzelfde tempo. Wat een weirdo! Grijnzend liepen we naar huis, na nog een blik op onze tv-kijkende exhibitionist te hebben geworpen. Hij krabde ongegeneerd aan zijn kruis en nam nog een biertje.

A Great Happy New Year Loves!

Britten mogen zelf, net als Amerikanen, geen vuurwerk afsteken op oudejaarsavond. Dus deden we we het illegaal. Dat is niet heldhaftig. Natuurlijk controleerde niemand de Engelse countryside op die avond. De politie had wel wat beters te doen. Dus knalden we om 8 uur voor de kinderen. En om 11 uur nog een keer, want toen was het Dutch New Year. En nog een keer om 12 uur, English New Year. Toen was het vuurwerk op, maar de champagne niet. Het was een fijn begin van 2009. De volgende dag hoorde ik dat het vuurwerk in Rotterdam zo mooi was geweest. Ach Rotterdam en gelukkig is er voor die momenten Youtube. Kon ik meegenieten van het vuurwerk op de Maas. Daarna wilde ik ook nog wel even het Londonse vuurwerk zien. Ja, dat was toch wel weer mooier dan Rotterdam. Misschien dit jaar toch maar een keer gaan kijken op oudejaarsavond. Maar eerst nog even zien hoe oudejaarsavond in New York was. Bill en Hillary pushten de button om de bal te laten zakken op Times Square. Op zich allemaal niet zo spectaculair, maar de uitzinnigheid van de menigte was wel weer heel fijn Amerikaans. Het was ijzig koud die avond, maar alle ondervraagden vonden de avond 'great', 'awesome', 'amazing' en 'fanatastic'. Geen superlatief werd geschuwd om het kouwelijke samenzijn positief te omschrijven. Heerlijk die Amerikaanse euforie. Britten komen niet verder dan 'brilliant' als ze iets 'great' vinden. En als ik 'great' zeg zie ik dat ze dat over de top vinden. Maar de Britten hebben natuurlijk weer andere fijne kanten - moppen tappen, 'did you like it love?' - want iedereen noemen ze zomaar 'love', zelfs in de supermarkt doen ze dat. Het is heel erg Coronation Street vind ik om 'love' te zeggen - wie kent de serie nog? Maar het maakt je ook een beetje blij als iemand je 'love' noemt, net zoals Amerikanen je blij kunnen maken door alles met een happy face 'great' te noemen. Dus kies ik maar best of both worlds: a great happy New Year loves!