River Mix

Al een half jaar alweer zijn we weg uit de VS. Gelukkig gaan we volgende maand een weekje terug om vrienden op te zoeken en te skien. En verder houden we contact via ons favoriete radiostation The River. Ik had er al eerder over geblogd, want het is fantastische muziek die de New Englandse DJ's draaien, niet de oude meuk die de BBC vooral draait en zonder al dat gewauwel tussen de songs door, waar radiozenders in NL maar ook in de UK ernstig onder lijden. Niet dat ik daar veel last van heb. P. maakt iedere maand een nieuwe playlist van River Top Songs, die ik dan weer grijsdraai via mijn i-phone.

Van het weekend vergeleken we onze favoriete songs eens met de lijstjes in de Oor, Q en Rollling Stone. De baardige Fleet Foxes staan daarin terecht hoog genoteerd, maar eigenlijk waren ze vrij snel weer uit mijn favorieten verdwenen. Death Cab for Cutie kan ik daarentegen wel blijven draaien, maar die vind je dan gek genoeg niet terug in de lijstjes van de bladen. Of de muziek van de ook al met retro seventies gezichtsbegroeiing uitgedoste Ray LaMontagne. Absoluut prachtige muziek van een heel ander kaliber. Of de Nana Moskouri look a like - echt de sixties en seventies looks zijn back - Ingrid Michaelson. Ook geweldig. En zo zijn er nog veel meer bands op te noemen. Maar allemaal nauwelijks terug te vinden in de lijstjes van de heren bladenmakers. Overigens gek eigenlijk, het zijn blijkbaar altijd mannen die muzieklijstjes maken.

'The River - Boston's Independent Radio',

klinkt het vaak in de auto, met een flinke pauze tussen 'River' en 'Bàààstùn's', zoals New Englanders de stadsnaam lekker langgerekt uitspreken. X. kan het perfect zeggen. Ik hoor de naam van de zender vaak, als inmiddels trouwe River-luisteraar, want de River-mensen willen weten wie ze zijn. Gelukkig is de stem van River Jock Bob Stuart van een zeer aangename donkere kwaliteit, die haast net zo fijn klinkt als de meeste River-songs. Ben ik te lyrisch over een zender? Ik dacht het niet. 'Niet te geloven, wat een geweldige muziek draaien ze hier op de radio', verzuchtte vriend R. laatst enigszins jaloers toen hij de River hoorde. 'Wat een verschil met NL.' En zo is het. Het is net of ik naar mijn eigen i-pod luister, als ik de River aan heb, maar dan met soms best irritante reclame, maar ook met regelmatig een fantastisch nieuw nummer dat ik nog niet kende en ook wil hebben. Het is wel witte muziek, die de River op werkdagen draait, geen rap, hip-hop of world music, maar goed dat moet ik dan maar via andere kanalen horen. De River heeft vooral veel Coldplay, Amy Winehouse, Damian Rice, Green Day, U2, John Mayor en alles wat daaraan verwant is. Erg fijn. Voor muzieklijstjesliefhebbers als P. heeft the River een lijst top songs online met - als aanwezig - de bijbehorende clip en de links naar i-tunes en Amazon.com, zodat je gelijk tot aanschaf over kunt gaan. En het kan nog leuker: voor mensen zoals ik die een liedje in de auto horen, maar niet meer weten wie het precies zong - speciaal voor die mensen heeft de River een Song Log, waarin je per uur van de dag kunt nagaan wat er gedraaid is, met ook weer bijbehorende clips en links naar i-tunes. Pas heb ik nog met P. Landon Pigg - tja, what's in a name - Falling in love in a coffeeshop aangeschaft via i-tunes. Prachtig liedje. En weer een nieuwe bezigheid erbij: 's avonds liedjes ontdekken en kopen via de River. Join us!