Stewardessen

'Nou ja, belt hij me om te vragen welk shirt hij moet aantrekken. Daar moet je een man voor zijn.' Ze klapt haar mobieltje dicht en gaat met een veelbetekenend gezicht weer bij haar collega's achter de desk zitten. Ik kijk naar haar gepolijste uiterlijk. Ondanks zaterdagavondborrels en laat naar bed, is ze op zondagochtend 8 uur helemaal gesteven en gestreken. Ik vind het knap. Ze is vast het type vrouw dat ooit ging samenwonen en tegen vriendinnen zei: 'Ach, mijn vriend is een schat, maar iew.... zijn kleding is vreselijk. Totaal geen smaak. Maar ja, daaraan kun je sleutelen nietwaar?' Ik zie de vriendinnen instemmend lachen. Ja, dat kennen ze wel. Welke vrouw heeft nou niet de drang om te sleutelen aan de kledingkeuze van haar partner, al is het maar af en toe? Maar deze perfecte dame lijkt me een controlfreak. Elke foute combinatie wordt hard afgestraft. Waarom zou hij haar anders op haar werk bellen over een shirt? Haar deskcollega's zijn net zo erg. Keurig zijn ze alledrie. Vanaf hun gelakte nagels, tot hun gepoetste schoenen. 'Ik weet er alles van', antwoordt de een. De ander geeft advies: 'Ik leg alles voor hem op kleur in stapeltjes. Dus broek, hemd, sokken. Kan hij zich niet vergissen.' Een jongen met een rugzak stoort door te vragen of er nog plek is op de vlucht van Amsterdam naar Boston. De KLM-stewardessen schieten moeiteloos in hun klantvriendelijke rol. Alsof ze geen gesprek voerden onderling. Ook dat vind ik knap. Voor de zeker honderd andere slaperige reizigers die met mij wachten tot het boarding lampje gaat branden van het vertraagde vliegtuig verzorgen ze weer een totaal nieuwe voorstelling.