Crash your Car on a Bridleway

Engeland zit vol met wat ze bridleways noemen. Hollow lane, of Hoe lane heten deze onverharde paden, waar je dus echt niet met je auto in moet gaan, want dat doet je heel erg "Hoe" roepen, of erger. "Mom would you please stop saying kut", vroeg X., terwijl ik vloekend, in opperste paniek probeerde het roer van de Audi station recht te houden.

Omdat de Tomtom zei dat de stables nog maar een paar seconden weg waren, dacht ik het kleine stukje wel te kunnen rijden over de bridleway. "Ik zou het niet doen", zei X. nog, maar ja eigenwijs als die moeders zijn. Toch doen. Eerst ging het nog wel door modderige kuilen, maar na de bocht versmalde de weg tot een half doorgezaagde modderbuis vol kuilen, plassen en hobbels. Omkeren kon niet meer, want er was geen ruimte. Teruggaan ging ook niet, want de auto - geen 4 wheel drive - zat gelijk stuck in de modder.

Ik voelde me als die vrouw die de rivier was ingereden 's nachts omdat de Tomtom had aangegeven dat dat de route was. Ze had niet door gehad dat de Tomtom bedoelde dat ze een veerboot had moeten nemen. Ik was haast nog stommer. Gewoon doorrijden op zichtbaar modderspoor. Veel zin had de overpeinzing niet. Ik moest wel doorgaan, slippend, glijdend langs takken in een poging de modderige wanden aan weerszijden niet te raken. Helemaal gelukt is dat niet, jammer genoeg.

Er zit een mooie brede kras over de lengte van de auto, omdat ik toch een keer haast slagzij maakte. Gelukkig is de kras oppervlakkig en kan hij weggepoetst worden, vertelde de garageman. "Het was net als in India Jones", vertelde X. later aan P. Ik probeer mijn stommiteit nog steeds te verwerken. Want ik moest uiteindelijk ook nog een keer terug over de bridleway, want er was een hek aan het eind, geen uitgang en geen stable. Het is een wonder dat de auto niet veel erger beschadigd is.

Vannacht werd ik benauwd wakker. Ik was verkeerd gereden op de Golden Gate Bridge in San Franscisco. Waarom daar, weet ik ook niet. Misschien omdat ik er vorig jaar was, en de brug imposant vond. Anyway, doordat ik verkeerd reed, kwam ik terecht op een van de bogen die aan weerszijden van de brug de pylonen verbinden. Terug kon niet meer. De boog was net breed genoeg voor mijn auto en ging akelig hoog de lucht in en daarna naar beneden. Haast misselijk van angst werd ik wakker. "Wow, just like a rollercoaster", vond X. toen ik het hem later vertelde.