American birthday party

X. is al weer een tijdje 7 jaar. Eind december was zijn verjaardag. Hij gaat hem nu eindelijk vieren in de VS. Dat klinkt alsof P. en ik walgelijke ouders zijn, maar ik kan daar tegenin brengen dat X. zijn verjaardag, tijdens ons bezoek aan NL, al twee keer had gevierd: een keer voor de grote en een keer voor de kleine mensen. Voor de vriendjes in de VS zouden we zijn verjaardag later vieren. Dat het juni zou worden, hadden we toen niet bedacht. Maar X. is al lang tevreden. Best fijn vindt hij het om twee keer in het jaar zijn verjaardag te vieren. Na een jaar weten we ook een beetje hoe dat hier werkt, een verjaardagsfeestje. Het is niet als in NL 6 of 8 kinderen uitnodigen, cadeautjes uitpakken, taart eten, met z'n allen leuk koekhappen, snoepzak mee en klaar. Nee, het is in Amerika allemaal anders en in deze wijk ook groter. Vaak wordt er een kind of 20 uitgenodigd en omdat geen mens al die kinderen in huis wil of kan hebben, wordt er meestal iets afgehuurd: een sportzaal of zwembad met activiteiten, een zaal in het buurthuis, alwaar een deskundige een programma van een uur houdt naar keuze. Het kan over insekten gaan, kleine zoogdieren of een science-programma, alles geillustreerd met de real thing. Dus als het over dieren gaat zijn er echte dieren en bij science is er zand van de maan en een raket die afgeschoten wordt. Voorts is er taart en vaak ook nog pizza, zodat de kinderen geheel voldaan verder aan hun dagprogramma kunnen. Ouders hebben er geen kind meer aan. En er gaat een 'goody bag' mee. Een paar snoepjes zitten erin maar niet teveel, want suiker is slecht. Amerikanen zijn daar erg van doordrongen. Dus is de bag gevuld met spullen die op zich een tien dollar cadeau retour vormen. Het varieert van tattoos, stickers en pennen tot knuffels en ballen. Het is allemaal ongekend en veel in onze Hollandse ogen. De jarige gaat naar huis met een enorme stapel cadeaus. Een goed gebruik in de Boston area is dat de jarige niet gelijk alle cadeaus openmaakt. De gevertjes raken niet gefrustreerd als hun cadeautje pas als laatste wordt uitgepakt en de ouders hoeven zich niet opgelaten te voelen als hun gift kleiner is dan de rest. Iedereen blij, hoewel X. dat in het begin wel raar vond. Liefst zou hij gelijk al zijn cadeaus openscheuren, maar inmiddels weet hij dat dit niet hoort in de VS. Vandaag hebben we voor een klein vermogen goody bags en inhoud gekocht. De taart wilde X. niet. Hij houdt niet van taart. Dus dat scheelt een behoorlijk bedrag en tijd, want nu hoef ik geen bestelde taart op te halen zaterdg aan de andere kant van de stad. X. wil gewoon ijsjes, vindt hij veel lekkerder. Na de pizza, dat wel, want zijn partijtje is op het voor ons krankzinnige tijdstip tussen 6 en half 8 's avonds, en dan ook nog op zaterdag. Dat is overigens niet gek voor Amerikanen. Ze vinden het heel gewoon en wel handig. Kunnen zij even borrelen terwijl wij alle kinderen hebben. Gelukkig hebben wij ook een soort Monkeytown maar dan groter afgehuurd, met drie personeelsleden die ons ter zijde staan en alles regelen van ballonnen, drinken en servetten voor bij de pizza. Heerlijk, we zijn er klaar voor en X. kan niet wachten, zo zin heeft hij in zijn eerste Amerikaanse birthday party.