Lijkschennis

Als je ruim drieduizend jaar dood bent,
mag je blijkbaar gewoon tentoongesteld worden.
Na dertig jaar zouden we dat luguber vinden.
Een lijk waaraan herinneringen kleven in een glazen kist.
Nee, dat laten we voor Sneeuwitje.
En voor types als Lenin of broeder Ho.
Hoewel de meeste westerlingen dat toch een beetje onsmakelijk vinden.
Maar na drieduizend jaar hebben we er geen problemen meer mee.
Hup daar gingen Toetanchamons schamele zwarte resten uit de sarcofaag.
Op de schouders van een paar mannen met tulbanden.
Ik was gewoon bang dat zijn broze blote voeten zouden breken.
Zo onprofessioneel ging het eraan toe.
En nu ligt hij naakt onder een kleedje in een simpele houten doos.
Het geheel gevat in plexiglas.
Zelf had hij ooit een prachtige dubbelwandige gouden kist besteld.
Wat zou hij van deze lijkschennis vinden?