Wine&cheese = borrelen!

Hangover. Bah. Stom. Gisteravond hadden we een zogenoemd 'wine&cheese'-event voor de ouders uit X.'s klas. En het was best leuk. Boven verwachting. P. en ik hadden ons huis ervoor opengesteld. 'Thank you so much for hosting.' Well, any time. WIj houden wel van een feestje. Dat is een goede remedie tegen homesickness, want die wil nog wel eens toeslaan na een kleurloze week. 'Ik wil naar Nederland. Ik wil een keer hard kunnen lachen,' roep ik dan tegen P. De afgelopen week was het weer zover. Herfstblaadjes. Kou, wat doe ik hier? 'Wine&cheese' parties organiseren voor humorloze Amerikanen! Er zouden er ongeveer 25 komen. Dus was mijn dag gevuld met huishoudelijke zaken.

Eerst de boodschappen. Helaas bestaat er in dit deel van de VS niet zoiets als een winkel, waar je en wijn, en lekker vers brood en hondenvoer kunt kopen. Dat is misschien een rare combinatie, maar het zijn wel onze dagelijkse levensbehoeften. Wij lusten graag een wijntje. De hond en katten halen hun neus op voor Amerikaans voer. Ze willen alleen Cesar. Ja, ook de katten. En wij willen lekker vers brood, maar dat is nauwelijks te krijgen. Amerikanen eten van dat kleffe zachte brood dat tot het eind der tijden eetbaar blijft, of ze hebben brood dat al droog is als het de oven verlaat. Dus voor goed vers brood betaal je of heel veel, of je moet ver weg. Een tussenweg is er niet. Daardoor moet ik altijd minstens naar twee en als ik op de kleintjes let naar drie winkels. Die winkels liggen voor het gemak dan ook niet vlak bij elkaar. Nee, ik moet altijd weer minstens tien minuten rijden. Ik haat dat. Inefficient Amerika, bah. Ik mis AH waar ik alles in een kar gooide en klaar was. Heerlijk. In een half uur uit en thuis. Boodschappen kost je hier minstens het dubbele aan tijd als het niet veel meer is. Twintig flessen wijn had ik gekocht, omdat ik geen idee had hoe die wijn nou in verhouding tot die desserts stond. Hoe bedoelen Amerikanen dat? Maar twintig flessen moesten genoeg zijn. Kon ik de wijn ook voorlopig van mijn boodschappenlijstje schrappen. Voor een weekje of zo:-)

Daarna kwam het poetsen van het huis. In onze welgestelde buurt zijn veel vrouwen thuis. Het huishouden hebben ze gepeferctioneerd tot een hoger iets. Tenminste dat gevoel heb ik. Ondanks de werkster cleanen ze zelf veel, of bakken cookies, zijn bezig met de tuin, naast al hun joggen. Al die huizen zijn spic en span, hun eten perfect, dus had ik het benauwde gevoel dat er wel minstens tien schoonmoeders op bezoek zouden komen. Ze zouden met hun witte handschoen over mijn groezelige plinten strijken. Ze zouden de inhoud van mijn bestekbak controleren op aanwezigheid van smetten en het ontbreken van zilver. Hun lans breken over onze simpele wijnglazen. Hoe er dan toch iets van te maken? Ik poetste me suf. Maakte alle vier de wc's schoon - belachelijk aantal. Veegde de vloeren, omdat ik niet met die onhandige grote Amerikaanse stofzuigers om kan gaan. Zelfs alle aangekoekte vlekken boende ik uit de koelkast. Meer kon ik niet doen om te slagen voor deze ballotagecommissie.

De kaarsjes aan, de haard aan. De wijnflessen klaar naast de wijnglazen. En toen kwamen ze. De deserts bestonden vaak uit borrelsnacks. En er kwam meer wijn. Er was al gezegd, je krijgt evenveel wijn terug als je hebt gekocht en het was waar. Wine&cheese betekent stevig borrelen. En het was leuk. Mensen vonden ons huis so European. De meeste Amerikanen hebben toch een inrichting die je bij je ouders ziet, dus vonden ze het hier wel vreemd, maar leuk. Talrijk waren de complimenten. Erg fijn. Echt hard gelachen heb ik wel niet, maar ik had wel een leuke avond met erg leuke relaxte mensen. Het was zelfs zo geslaagd dat het feestje niet om 9 uur was afgelopen. Dat was op de uitnodiging gezet door de moeder die het event had helpen organiseren. Verontschuldigend kwam ze zeggen dat het zo leuk was dat mensen niet weg gingen. Ongekend fluisterde ze, meestal worden deze events nauwelijks bezocht. En dat vertelde ze me nu pas. Om 11 uur zwaaiden we de laatsten uit, nadat een paar moeders ook nog door onze keuken hadden gespic-en-spand. Ideaal. Enigszins aangeschoten namen we er nog eentje en aten we aan de keukentafel nog meer kaas en een stuk heerlijke chocoladetaart. Dat gaan we vaker doen, maar niet op donderdagavond, namen we ons vandaag kreunend voor .