Uit de tredmolen

Het mailtje uit Nederland was leuk. We werden uitgenodigd om te slapen. Borrels gepland. Ervaringen uitgewisseld. 'Hoe is het daar? Voel je je al Amerikaan? Hier alles zijn gangetje. Ja, het was inderdaad Sint Maarten toen je belde. Jammer dat we je misten. We liepen buiten met de lampionnen. Wijntje erbij. Gelachen. Gezellig.' Ik zag het voor me. De straten thuis. De donkere tuintjes. Kinderen met lampionnen. Tassen met snoep. 'Ach, was ik er maar bij,' Heimwee overviel me, maar maakte al snel plaats voor een gevoel dat ik herkende.

Jaren terug. Relatiebreuk. Ik had het niet gewild. Hij wel. Een lastig jaar volgde, maar het leven werd toch geleidelijk aan makkelijker. Soms voelde ik me zelfs opgelucht. Geen ruzies meer. Geen stress. Na een jaar kwam ik weer in de buurt van de winkel die we met een groepje mensen hadden opgezet. Onwillekeurig keek ik naar de deur van de zaak. Tot mijn verbijstering ging de deur open en stapte mijn ex naar buiten. Gelukkig zag hij me niet, want voor een confrontatie was ik nog niet klaar. Het was dinsdagavond. Ik wist ineens weer wat er op dinsdagavonden altijd gebeurde. Vergaderen met de hele club. Nooit echt leuk. Blij dat ik daar vanaf was. Ik had de vergaderingen tot op die avond met succes verdrongen. En daar was hij. Zijn leven was blijkbaar geen spat veranderd. Een andere vriendin, dat wel, maar hetzelfde huis, dezelfde baan, alles bij het oude, terwijl voor mij alles weer nieuw en zonnig was. Ik realiseerde me toen dat ik niet met hem zou willen ruilen en ook nooit meer terug zou willen.

Een enigszins vergelijkbaar gevoel drong zich aan me op na het lezen van die mail uit Nederland, met dat verschil dat ik nu nog wel steeds terug wil. Toch boette dat verlangen iets in bij het plotselinge besef dat het leven thuis ogenschijnlijk onveranderd doorgaat en dat wij hier toch wel erg veel nieuwe, spannende ervaringen opdoen. Dat is niet altijd makkelijk en ik weet ook niet zeker of ik het zou overdoen als ik mocht kiezen, maar om nu te ruilen met al die mensen die sinds maart in dezelfde, weliswaar plezierig vertrouwde tredmolen zitten? Neuh....