Inbrekers en spoken

Zonder P. slaap ik slecht. Ik word wakker, omdat ik verdachte geluiden denk te horen. Inbrekers. Zonder lenzen sluip ik half blind naar beneden. Altijd wens ik dan dat ik een bril had. Toch kijk ik liever kippig het gevaar in de ogen dan af te wachten. De lichten moeten overal aan en ik kom pas tot rust als ik het het hele huis met mijn bijziende ogen heb gecontroleerd. Soms doe ik dat meerdere keren per nacht. Het is een vermoeiende bezigheid. Zeker in dit grote huis.

Mijn ratio vertelt me overigens wel steeds dat het onzin is om mijn bed uit te gaan, als de hond rustig op het voeteneind slaapt. De hond is klein maar waaks en uitgerust met hele goede oren. Toen we lekkage hadden, waren we er snel bij omdat de hond 's nachts gromde en blafte tegen de vallende druppels. Maar tijdens mijn inbrekersmomenten vertrouw ik meer op mijn eigen oren. De mening van de hond wordt pas weer belangrijk bij onverklaarbare geluiden, zoals laatst.

Ik zat 's avonds te werken. X. sliep al lang. Het was stil en grotendeels donker in huis. PANGG!! klonk het ineens achter me. Alsof iemand met twee vuisten op de toetsen van de piano had geslagen. Spooky. Eerst dacht ik nog: natuurlijk, het is te droog in huis. Er is een snaar gesprongen. Ter controle drukte ik een voor een de toetsen in, maar ze deden het allemaal prima. Hm, had ik me dan vergist? Had ik niet echt een geluid gehoord? Dat moest het zijn, want de hond lag rustig te slapen op de bank. Imaginations!

Ik ging weer aan het werk. De hond ging naar boven, vast naar bed. Dus zat ik alleen. Ik zou het voorval bijna vergeten zijn, als niet weer PANGG!! klonk. Echt keihard. Ik wilde wel achter de piano kijken, maar durfde niet zo goed. Je weet maar nooit. Enigszins onrustig ging ik weer aan het werk. PANGG!!, klonk het weer. Toen ben ik maar snel naar bed gegaan. Lekker veilig bij X. en de hond, zei de struisvogel. Gelukkig waren er die nacht geen 'inbrekers'.

Update 7.3.08: P. heeft het mysterie opgelost. Het waren toch de snaren van de piano. Hij legde uit dat hoge tonen wel vier snaren hebben. Met drie snaren geven die toetsen nog steeds geluid. Niks spook dus.  Dat is een opluchting, maar ook een klein beetje jammer.