Luizen

Nu dacht ik dat Boston met zijn strenge winters gevrijwaard zou zijn van luis. Nederlandse basisscholen hebben inmiddels luizencapes om de jassen van kinderen luisvrij te kunnen ophangen. Zoveel plagen zijn er. Dus dacht ik dat ze er in Boston geen last van zouden hebben. Geen luizencapes, maar helaas wel luis. We hadden een maand terug al een brief dat een kind luis had. Nu zijn we zelf getroffen. En wij niet alleen vertelde X.'s juf en ook Boston.com maakt melding van de krengen.

Ik twijfelde overigens of ik dit wel moest bloggen. Ook ik ben bang gestigmatiseerd te worden. Riep ik vroeger niet zelf 'luis' naar een smoezelig kind op school. Ik schaam me met terugwerkende kracht ervoor. Toch stond ik in tweestrijd of ik het wel of niet moest vertellen op school. Ik heb het toch gedaan. Zelfs heb ik de moeder van X's beste vriendje met de mededeling gebeld. Poeh! Luis krijg je niet door meer of minder hygienisch te zijn. Het schijnt juist dat de beestjes schone hoofden erg fijn vinden. Laat ik dus en lans breken door dit te bloggen, voor al die mensen die de kriebelaars te lijf moeten - in de VS zorgt het tot 24 mln kinderen die jaarlijks niet naar school kunnen om die reden, aldus Boston.com.

Twee keer mochten we deze ongewenste huisdieren meemaken. Complete horror. Middenin een drukke dag wordt er gebeld. X. heeft een paar neetjes. Wilt u hem ophalen? Stress. Eerst dan maar naar de apotheek. Daar blijkt de anti-luizenshampoo echt een rib uit je lijf, om niet te sreken over de anti luizen spray, die je voor banken en kleden nodig hebt, omdat je die niet heet kunt wassen. Want dat moet. Daarvan gaan ze dood.

Maar eerst moet je je haar wassen met een soort DDT-shampoo. Als het in je ogen komt, ploppen ze eruit. Ik herinner me de keer dat dit bij X. gebeurde terwijl de aannemer een verdieping hoger in ons huis aan het klussen was. Hij gilde en omdat hij niet kon stoppen, ging ik van de zenuwen ook krijsen. Wij bloot gillend in bad en de aannemer boven ons. Het was een fijn tafereel.

Als het haar gewassen is en met de luizenkam ontdaan is van neten - duurt minstens anderhalf uur - moet het hele huis ontsmet. Al het beddengoed moet heet gewassen worden, net als kleding en jassen. Als dat niet kan, moet je naar de stomerij om de ellendelingen te verdelgen. Vervolgens moeten alle knuffels, kussens en kleden in plastic zakken om een week lang luchtdicht buiten te staan. That kills the bastards. Andere stoffen bekleding moet gesprayed worden, net als je auto. Daarna moet alles gestofzuigd en gestoft worden. In Nederland was dat al een crime, maar in dit joekel van een huis is het om depressief van te worden. Gelukkig was P. eerder terug uit de UK, zodat hij als noodcleantrooper ingezet kon worden.

Nu zijn we weer luisvrij. P. heeft ze nooit, maar ik wel. Ik had ze al een keer een jaar of tien terug. Ik was single, heartbroken, had twee banen, een rotflatje, voelde me vreselijk eenzaam, maar mijn hoofd werd ontmoetingsplaats voor creepy crawlers. Smerig, jech. Daarom duurt het nu nog minstens twee weken voordat ik niet meer spastisch reageer op wat jeuk op mijn hoofd, want ik ben tenslotte woest aantrekkelijk voor luizen. Hate them.